Nee zeggen. Grenzen stellen. Als coach help ik hier mensen dagelijks mee. Belangrijk dus om mezelf daarin te blijven trainen. Daarom vertrok ik recent naar de vredige bossen bij Havelte met de hoop een verdiepingsslag te kunnen maken in het begeleiden van mijn coachees bij het beter ‘nee’ kunnen zeggen en afgrenzen.
Het beloofde de ultieme training te worden over woedemanagement. Hoe kan je woede gebruiken om je verlangen en je vrijheid te hervinden?
Boosheid is een emotie die gaat over je behoefte om grenzen te trekken als iets of iemand over jouw grens gaat. Boos zijn helpt om je los te maken van een verbinding die jou niet dient. Dat begint bij de meeste mensen al vroeg: in de ontwikkelingspsychologie gaat het in de peuterpuberteit al over het losmaken van je ouders, je eigen pad volgen en autonomie ontwikkelen. Ikzelf herkende bijvoorbeeld het zinnetje: “Ik ben twee en ik zeg nee.”
Jaren later gaat het nog steeds om dat ene woordje ‘nee’. Maar hoe zeg je dat nu zonder de angst de ander te vermorzelen of de relatie te beschadigen? Ik heb hier tijdens mijn vervolgopleiding al veel over geleerd, maar het is altijd nuttig om af en toe even een ‘opfristraining’ te doen. Een training over woede leek mij op dit moment slim omdat ik momenteel veel coachvragen krijg over ‘afgrenzen’ en ‘nee zeggen’.
Bokshandschoenen
Als coach is het belangrijk het geleerde eerst zelf te ervaren, om daarna de ander hierin te kunnen begeleiden. Dus na dag 1, waarin we voornamelijk veel theorie hadden besproken, werd dag 2 de dag om het uit te voeren. Ik mocht er zelf ook aan geloven, en eerlijk gezegd keek ik er best naar uit. Het leek me heerlijk om eens op een boksbal te kunnen rammen. Of ergens in de bossen stiekem heel hard te kunnen roepen “Het is genoeg! Nu ik!”.
Ik trek de bokshandschoenen met een glimlach aan. Mijn mededeelnemer én coach moet mijn klappen opvangen met een groot stootkussen. Na een paar onderzoekende uithalen nodigt hij me uit harder te slaan. Ik verzamel alles wat ik in me heb, en haal uit. Hoewel ik bang ben voor zijn reactie, heb ik weinig impact. De ‘blinde woede’ zit in mijn hoofd, en heeft daardoor weinig impact omdat het niet verbonden is met mijzelf.
“Grenzen verleggen, meer vrijheid creëren kan alleen als je eerst je grens kunt voelen.”
Voltreffer Ik haal diep adem. Ik denk vooral niet aan het feit dat ik een impact op het stootkussen wil maken, maar ben bezig met de kracht die ik vanbinnen voel. Ik doe het nu anders en richt me volledig op hetgene waar ik voor wil vechten. Ik sla en nu is het een voltreffer. De aandacht van mijn ‘gesprekspartner' heb ik nu. Hij geeft aan dat hij nieuwsgierig is geworden naar wat ik te vertellen heb. Het wordt mij helder: het is doeltreffender om je te richten op wat je vanbinnen aan woede en kracht hebt en waar je voor wilt gaan, dan je te richten op het (al dan niet stiekem) ‘vermorzelen’ van de ander omdat die je in de weg zit. Daar bereik je de ander, maar ook jouw doel, niet mee.
Dit alles sluit aan op mijn motto: ‘Niet alleen praten, maar juist ook ervaren.’ Het kopen van bokshandschoenen staat niet op mijn to do list. Wel het naar binnen gaan en onderzoeken wat er bij je speelt. En wat je dan te weten komt, gebruiken om zo je behoeftes naar buiten te kunnen brengen. Zonder je al te druk te maken over de ontvanger. Zet je woede dus om naar succes.